"Kłamca" - Jakub Ćwiek

Tytuł: „Kłamca”
Cykl: „Kłamca” tom 1
Autor: Jakub Ćwiek
Rok wydania: 2005
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Ocena: 7/10

„Loki, gość od brudnej roboty. To właśnie ja… I nie musisz klaskać.”

Ocalony po szturmie na Valhallę Loki postanawia przystać do zwycięzców i staje się anielskim chłopcem na posyłki. A odkąd nie ma Boga, anioły przestają być takie prawe i uczciwe. Szybko okazuje się, że w nowym świecie, w którym bóstwa łączą siły z demonami, umiejętności Lokiego są niezbędne. Jego bezwzględność i pogarda wobec prawa sprawiają, że staje się groźnym przeciwnikiem, a archaniołowie stają się coraz bardziej zależni od przebiegłego syna Odyna.



Mitologią wszelaką interesuję się od niepamiętnych czasów, a gdy Grecja i Rzym już mi się przejadły, postanowiłam pójść na północ do wikingów.

Loki – nordycki bóg, symbol ognia i oszustwa, posiadający zdolność przemiany, a nawet zmiany płci. Jest to osobnik niebezpieczny, podstępny. Po prostu typ spod tak zwanej ciemnej gwiazdy. I mimo że opis ten wskazuje na antybohatera, nie da się go nie polubić. Fascynuje, a nawet kusi. Spotkać na swojej drodze kogoś takiego bym nie chciała, ale z drugiej strony... Bo pod tą całą osłoną zła, wydaje się wyjątkowo ludzki i empatyczny.

„Kłamca” to zbiór dziesięciu opowiadań, które choć ułożone chronologicznie, łączy jedynie motyw Lokiego i jego pracy dla aniołów. Każda historia to swego rodzaju inne zlecenie. Jakub Ćwiek wykazał tutaj się znajomością wierzeń dawnych, nie tylko nordyckich. Sam motyw aniołów, które same rządzą Niebem, kojarzyć się może z „Siewcą Wiatru” Mai Lidii Kossakowskiej.

Książkę czyta się łatwo, jest lekka i przyjemna. Całość łączy poczucie humoru typowe dla Ćwieka, pełne ironii, sarkazmu i przekleństw. Jednak nie ma w tym sztuczności i przesady. Same opowiadania choć dobre, nie zawsze trzymają równy poziom. Jest to dość częste przy takich zbiorach. Jeśli ktoś chce zacząć swoją przygodę w dziełami Jakuba Ćwieka, to powinien zacząć od tego cyklu. Tylko nie nastawiajcie się na literaturę nie wiadomo jakich lotów, pokroju Tolkiena, Martina czy choćby Sapkowskiego. Ja tak zrobiłam, przez co odrobinkę się zawiodłam.